PEDAGOGIKA SZENSZTATU oparta jest na kilku filarach.Są nimi :
- Samowychowanie
- Wiara w Opatrzność Bożą
- Ideał Osobisty
- Przymierze Miłości
Czym jest Samowychowanie?
Według encyklopedii samowychowanie to: "Samorzutna praca człowieka nad ukształtowaniem własnego poglądu na świat, własnych postaw, cech charakteru i własnej osobowości stosownie do założonych kryteriów, celów i ideałów. Aktywność własna jednostki, praca człowieka nad samym sobą, doskonalenie, kształtowanie siebie i samorealizacja. Na pewnym etapie rozwoju człowiek przestaje być "zewnątrzsterowny" i przejmuje samodzielną odpowiedzialność za kształt własnego człowieczeństwa. Sam zaczyna określać cele do których dąży we własnym rozwoju, samodzielnie dobiera metody, ustala "wartości kierunkowe", stawia sobie zadania, wymagania, stara się sprostać wyzwaniom."
Ojciec Kentenich tak to ujmuje:
„ Nie trzeba mieć wyjątkowej i obszernej wiedzy o świecie i człowieku, aby sobie uświadomić, że nasz czas, z całym swoim postępem, nie potrafi wypełnić wewnętrznej pustki człowieka. Cała uwaga i działalność ludzka ma za przedmiot wyłącznie makrokosmos i świat poza nami. Prześwietlamy promieniami swoje ciało, teleskopy i mikroskopy codziennie odkrywają nowe światy. Lecz świat który od wieków jest stary i pozostaje wiecznie nowy, nasz świat wewnętrzny pozostaje nieznany i niezbadany. Wszystkie obszary są pielęgnowane, wszystkie możliwości pomnażane, tylko to, co najgłębsze i najistotniejsze w nieśmiertelnej duszy zbyt często pozostaje krajem zaniedbanym. Dlatego nasz czas jest tak strasznie ubogi wewnętrznie i pusty. Pewien włoski polityk uznał za największe niebezpieczeństwo naszego czasu to, iż niższe i na wpół cywilizowane rasy weszły w posiadanie technicznych środków współczesnej cywilizacji, nie wchodząc w duchową i moralną kulturę i nie mając pojęcia jak właściwie wykorzystać te osiągnięcia. Ja zaś wolałbym ukazać inną stronę medalu i zapytać: Czy nasze wyższe rasy są dojrzałe i zdolne, aby zrobić użytek z niezwykłego postępu jaki w naszych czasach dokonał się w różnych dziedzinach?Czy aby nasz czas nie stał się niewolnikiem swoich osiągnięć?Tak rzeczywiście jest. Nasze panowanie nad darami i siłami natury nie szło w parze z porządkowaniem tego, co podstawowe i zwierzęce w naszym ludzkim życiu. Zamiast panować nad swoimi osiągnięciami, stajemy się ich niewolnikami; jesteśmy niewolnikami również własnych namiętności. Albo, albo. Albo naprzód, albo do tyłu. A więc odważnie do tyłu ( wrócić do podstaw )!Czy mamy zatem znów powrócić do średniowiecza?Nie, nigdy. Tego nie chcemy, tego nie wolno nam robić. Dlatego, naprzód!Tak, naprzód w badaniu i zdobywaniu naszego świata wewnętrznego poprzez świadome samowychowanie. Im więcej zewnętrznego postępu, tym większe wewnętrzne pogłębienie. W przyszłości nie wolno nam pozwolić na to, aby nasza wiedza panowała nad nami. To my musimy panować nad swoją wiedzą. Nie może się zdarzyć, że opanujemy różne obce języki, a w znajomości i rozumienia języka naszego serca pozostaniemy zwykłymi partaczami. Im głębiej wnikamy w dążenia i aktywność natury, z tym większym zrozumieniem musimy umieć stawić czoła demonicznym mocom w naszym wnętrzu. Dlatego samowychowanie. Tego domaga się nasz pełen wzniosłych idei rozum oraz zapał serca. Musimy siebie wychowywać, siebie i wszystkie swoje zdolności Musimy się uczyć ukształtowania w nas mocnych, wolnych charakterów.”
Czym jest wiara w Opatrzność Bożą?
Wiara w Opatrzność Bożą wiąże się z wiarą w sens życia ludzkiego i ludzkiej historii.
Wierzyć w Bożą Opatrzność - znaczy wyznawać, że Bóg nie tylko stworzył świat i człowieka, lecz także ogarnia wszystko swoją miłością i troską, że wszystko prowadzi do zamierzonego przez siebie celu, jakim jest wyzwolenie od wszelkiego zła i szczęście wieczne. Wiara w Opatrzność oznacza także przekonanie, że nawet te wydarzenia i cierpienia, których sensu człowiek nie potrafi sobie wyjaśnić, nie tylko nie stoją na przeszkodzie spełnieniu się Bożego planu zbawienia, lecz przyczyniają się do jego realizacji. Nawet ludzkie winy stają się dzięki Bożej ojcowskiej miłości okazją do objawienia się dobra. Wiara w Bożą Opatrzność rządzącą światem i prowadzącą do królestwa Bożego, gdzie Bóg „otrze wszelką Izę, a śmierci już nie będzie; ani żałoby, ni krzyku, ni trudu...” (Ap 21,4), każe żywić zawsze i w każdych okolicznościach niewzruszoną ufność do Boga.
Pismo święte wskazuje także, że Opatrzność Boża nie działa na drodze cudownych interwencji, lecz przez działanie wszystkich stworzonych przez Boga bytów, także przez wolne działanie człowieka. Toteż wiara pozwala dostrzegać Bożą Opatrzność tam, gdzie mówi się jedynie o „zbiegu okoliczności”, „przypadku” czy o decyzjach ludzi.
Czym jest Ideał Osobisty?
Czym jest Przymierze Miłości?