Loading...

....Jak to sie zaczelo


Jak to sie zaczęło?

Tak się wszystko zaczęło...




22 sierpnia 1999 r. wykopano pierwszą łopatę ziemi pod przyszłe Sanktuarium.                           

Droga do tego wydarzenia była stosunkowo długa i trudna, ale naznaczona szczególnym prowadzeniem Opatrzności Bożej.   

Przed II wojna światową znajdował się w Rokitnicy duży szpital (obecnie teren Akademii Medycznej ), w którym pracowały świeckie pielęgniarki zrzeszone w Stowarzyszeniu Katolickim o nazwie”Fidelis”. Jedna z nich pojechała do Schoenstatt w Niemczech, skąd przewiozła duży obraz Matki Trzykroć Przedziwnej. Obraz został umieszczony  w małym pokoiku w którym mieszkały siostry i miejsce to zaczęło pełnić funkcje oratorium. W tym czasie nastąpiło duże zainteresowanie Ruchem Szensztackim wśród pracujących w szpitalu kobiet. Została utworzona grupa którą prowadziła pani Maria Muller z Brzezinki. Spotkania miały miejsce od 1936 r. do pierwszych lat wojny. W czasie wojny katolickie siostry pielęgniarki musiały opuścić szpital, a ich miejsce zajęły tak zwane „brunatne siostry”. Właścicielka obrazu Matki Boskiej pani Anna Zawada zabrała obraz do domu, aby uchronić go przed profanacją, bądź zniszczeniem,      

Przenieśmy się teraz wyobraźnią w inne, niezbyt odległe miejsce.. Od 1926 roku w Rokitnicy miały swoja posiadłość siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Szkolnych de Notre Dame. Ich własnością był niewielki budynek z dużym ogrodem na ul. Gen. Andersa 67 (nazwa obecna ). Służył on jako dom wypoczynkowy dla sióstr pracujących w gimnazjum. Siostry poszukiwały obrazu Matki Boskiej do odnowionej kaplicy. Wieści o tym dotarły do pani Anny Zawady, która z radością oddała siostrom swój obraz. Stało się to w 1947 roku. W tym czasie za zgodą siostry przełożonej odbywały się w tej kaplicy spotkania , rekolekcje oraz dni skupienia grup Szensztackich. W tym czasie powstało już kilka grup Szensztackich min.: w Ząbkowicach, Kietrzu, Raciborzu, Zabrzu, Piekarach i w Rokitnicy. Rekolekcje dla grup głosił pallotyn ks. Augustyn Urban, który był bratem siostry Józefy Urban jednej z dwóch sióstr które dały początek Dziełu Szensztackiemu w Polsce. Do grup, które miały swoje spotkania w Rokitnicy przyjeżdżała także siostra Teresa-Maria z Instytutu Sióstr Maryi. W czasie jednego ze spotkań poszła z paniami do lasu, za ogród. Znalazły tam wyjątkowo piękne miejsce. Panie modliły się w intencji powstania w tym miejscu sanktuarium i zakopały tam w ziemi miniaturkę sanktuarium.                          

Grupy Szensztackie stawały się tam coraz liczniejsze, ale sytuacja polityczna była bardzo niepomyślna dla Kościoła katolickiego. Aby nie narażać sióstr de Notre Dame, spotkania zaczęto organizować w Raciborzu, a na większe uroczystości zjeżdżano się do Kietrza gdzie stała oddana do użytku kościelnego kapliczka. Szukano jednak nadal stałego miejsca dla Wspólnoty.      
 
Po wielu latach w czerwcu 1992 roku siostry de Notre Dame rozwiązały swoja placówkę i opuściły dom w Rokitnicy. Ks. biskup Jan Wieczorek zwrócił się do przełożonej Instytutu Pań Szensztatu, pani Łucji Pnioczyńskiej, aby Instytut odkupił tę posiadłość. Panie Szensztatu odczytały tę sytuacje jako znak Opatrzności Bożej i 8-go września 1992 roku stały się właścicielkami domu w którym od 1947 roku był już obraz Matki Trzykroć Przedziwnej.
                           

 

Przez kilka lat prowadzono generalny remont domu, zagospodarowywano ogród, obejście i przygotowywano się do budowy Sanktuarium. Zbliżał się Wielki Jubileusz Roku 2000. Wielka radością była myśl aby w tym właśnie roku podarować Kościołowi Sanktuarium Szensztackie. Dnia 31 maja 2000 r. odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego. 9 września 2000 r. w ósma rocznicę zakupienia posiadłości przez Instytut Pań Szensztatu, zostało poświęcone Sanktuarium Matki Trzykroć Przedziwnej w Zabrzu-Rokitnicy przy ul.Gen.Andersa nr 67.



Poświęcenia dokonał ordynariusz diecezji gliwickiej ks. biskup Jan Wieczorek w obecności licznej grupy wiernych oraz członków całego Dzieła Szensztackiego z kraju i zza granicy. Po homilii nastąpiło uroczyste otwarcie Sanktuarium. Z tej okazji po raz pierwszy zabrzmiał dzwon na kapliczce. Była godzina 12.00. Panie Szensztatu dokonały aktu oddania się Matce Bożej przed obrazem Matki Trzykroć Przedziwnej, który następnie uroczyście wniosły do wnętrza. Był to ten sam obraz, który od lat znajdował się w tym miejscu, tu doznawał czci od członków Ruchu Szensztackiego na śląkiej ziemi i Pań Szensztatu, gospodyń tego terenu.


(opracowano na podstawie " Z historii Sanktuariów Szensztackich w Polsce" autorstwa s. Marii Michaeli Błachut ISSM )